ភាពជ្រុលនិយមគឺជាប្រភពនៃការបែកបាក់សង្គម
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៥
សង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្នកំពុងស្ថិតក្នុងសភាពបែកបាក់គួរឲ្យព្រួយបារម្ភ។ ការបែកបាក់ក្នុងពិភពអ្នកនយោបាយជារឿងមួយ ប៉ុន្តែ ការបែកបាក់រវាងអ្នកគាំទ្រនយោបាយឬក៏រហូតដល់ក្នុងសង្គមសង្ឃផងគឺជារឿងគួរឲ្យកត់សម្គាល់មួយទៀត។ ទស្សនៈជ្រុលនិយមរៀងៗខ្លួនរហូតដល់និយាយស្តាប់គ្នាលែងបានគឺជាមូលហេតុចម្បងមួយនៃការបែកបាក់ដែលកំពុងនាំសង្គមទៅរកគ្រោះថ្នាក់។ ដូច្នេះ មានតែការប្រកាន់ផ្លូវកណ្តាលស្របតាមគន្លងព្រះពុទ្ធសាសនាទេទើបអាចកាត់បន្ថយការបែកបាក់នេះបាន។
ចាប់តាំងពីក្រោយការបោះឆ្នោតអាណត្តិទី៥នេះមក គឺនៅពេលដែលប៉ូលនយោបាយទាំងពីរឡើងមកប្រឈមមុខលើសង្វៀននយោបាយ ស្នាមប្រេះឆានៃសង្គមខ្មែរហាក់ដូចជាកាន់តែបង្ហាញច្បាស់ជាងមុន។
មិនត្រឹមតែអ្នកនយោបាយទេ តែអ្នកគាំទ្រគណបក្សទាំងពីរក៏បង្ហាញពីទស្សនៈមិនចុះសម្រុងយ៉ាងខ្លាំងណាស់ដែរ។ ក្រុមអ្នកប្រកាន់តឹងសម្លឹងឃើញគណបក្សរបស់ខ្លួនល្អឥតខ្ចោះ ខណៈដែលគូបដិបក្ខវិញគឺជាសត្រូវដ៏គ្រោះថ្នាក់ដែលត្រូវកម្ចាត់។ ទស្សនៈបែបនេះហើយដែលធ្វើឲ្យពួកគេនិយាយស្តាប់គ្នាមិនបាននិងចូលគ្នាមិនចុះ។ នៅទីបំផុត ពេលក្តៅចុងច្រមុះរៀងខ្លួន ពួកគេក៏ផ្តើមជះកំហឹងដាក់គ្នាតាមគ្រប់រូបភាពដែលអាចធ្វើបាន។
ជាការពិតណាស់ វាជារឿងធម្មតាទេដែលមនុស្សតែងមានទស្សនៈខុសគ្នាមិនថាជាតិសាសន៍ណាឬសង្គមណានោះទេ។ ជាពិសេសទៅទៀត ក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ ពហុមតិគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដែលមិនអាចខ្វះបានពីព្រោះ ពហុមតិនេះហើយដែលអាចជួយរុញការអភិវឌ្ឍប្រទេសឲ្យលឿនទៅមុខស្របតាមក្រឹតក្រម«ប្រទេសមួយជារបស់ទាំងអស់គ្នា»គឺមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិផ្តាច់មុខរបស់ក្រុមណាមួយឡើយ។
ប៉ុន្តែ ដើម្បីឲ្យពហុមតិមានតម្លៃ វាទាល់តែ ទី១ មតិយោបល់ទាំងនោះត្រូវបានបញ្ចេញក្នុងន័យស្ថាបនានិងប្រកបដោយការទទួលខុសត្រូវ និងទី២ វាទាល់តែមនុស្សម្នាក់ៗចេះទទួលយកគំនិតស្ថាបនារបស់អ្នកដទៃដើម្បីកែលម្អឬបំពេញបន្ថែមចំណុចខ្វះខាតឬកំហុសឆ្គងរបស់ខ្លួន។ នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ គេផ្តល់តម្លៃដល់ការចូលរួមក្រោមហេតុផលថា «គំនិតច្រើនប្រសើរជាងគំនិតតែមួយ»។
ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ គេប្រាកដជាបានស្គាល់សុភាសិតមួយថា«គ្នាតិចអន្សមខ្លោច គ្នាដូចស្រមោចអន្សមឆៅ»។ តាមរយៈសុភាសិតនេះ ដូនតាខ្មែរចង់បង្ហាញថា ពេលខ្លះមានគ្នាច្រើនក៏គ្មានប្រយោជន៍អ្វីដែរប្រសិនបើម្នាក់ៗគិតតែប្រចាំគ្នាឬក៏មើលបំណាំគ្នានោះ។ យ៉ាងណាមិញ ក្នុងបរិបទបច្ចុប្បន្ន ពហុគំនិតមិនត្រឹមតែមិនបានជាប្រយោជន៍ដល់ការអភិវឌ្ឍប្រទេសស្របតាមគោលការណ៍ប្រជាធិបតេយ្យប៉ុណ្ណោះទេ តែវាបែរជាធ្វើឲ្យខូចប្រយោជនទទៅវិញក៏មាន។
ការបែកបាក់គ្នាយ៉ាងខ្លាំងក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្នគឺជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង។ ជាញឹកញាប់ អ្នកនយោបាយដែលមាននិន្នាការខុសគ្នាពិបាកនិយាយគ្នាឬក៏ចូលគ្នាមិនចុះតែម្តង។ ចំណែកអ្នកគាំទ្រនយោបាយវិញក៏បែកបាក់គ្នាខ្លាំងណាស់ដែរ។ ភាគីនីមួយៗសម្លឹងមុខគ្នាដូចជាគូសត្រូវស្លាប់រស់ ហើយក៏ដៀលត្មះ ជេរប្រមាថគ្នាឥតត្រាប្រណី។ អ្វីដែលធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ សូម្បីក្នុងសង្គមព្រះសង្ឃដែលជា«ស្រែបុណ្យ»របស់ប្រជាពុទ្ធបរិស័ទក៏ស្គាល់ការបែកបាក់មិនគួរឲ្យជឿដែរ។ មិនគួរឲ្យជឿនៅត្រង់ថា ទីវត្តអារាមមួយចំនួនដែលជាតំណាងឲ្យភាពស្ងប់សុខនោះ បែរជាកើតមានជម្លោះបែកផ្សេងទៅវិញ។
ដូច្នេះ ប្រសិនបើសូម្បីតែ«ឧត្តមភេទ»មួយចំនួនក៏គ្មានសេចក្តីស្ងប់សុខក្នុងចិត្តផង ប្រសិនបើអ្នកនយោបាយបែកបាក់គ្នាយ៉ាងខ្លាំង និងប្រសិនបើពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើនបោះបង់ផ្លូវកណ្តាលដែលជាស្នូលនៃទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាចោលទៅហើយនោះ ប្រាកដណាស់ថា សង្គមខ្មែរទាំងមូលនឹងត្រូវលេបត្របាក់ដោយទស្សនៈជ្រុលនិយមជាមិនខាន។ ភាពជ្រុលនិយមដែលកើតចេញពីភាពរ៉ាំរ៉ៃនៃបញ្ហា ការអស់ជំនឿ និងការឈឺចាប់ផ្សេងៗជារឿងមួយ រីឯភាពជ្រុលនិយមដែលកើតចេញពីមនោគមន៍វិជ្ជានយោបាយងប់ងល់និងការជឿជាក់ស៊ុបហួសហេតុទៅលើអ្នកណាម្នាក់រហូតចាត់ទុកអ្នកយល់ផ្សេងពីខ្លួនថាជាសត្រូវគឺជារឿងមួយទៀត។
ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពជ្រុលនិយម ទាំងអ្នកនយោបាយ ទាំងអ្នកគាំទ្រត្រូវចេះទទួលយកមតិរិះគន់តាមបែបត្រជាក់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ តាមពិតវិធីត្រជាក់មានតម្លៃណាស់សម្រាប់ផ្នត់គំនិតសង្គមខ្មែរដូចសុភាសិតមួយពោលថា«ក្តៅស៊ីរាក់ ត្រជាក់ស៊ីជ្រៅ»។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះ ដោយសារតែធម៌ត្រជាក់គ្មានប្រសិទ្ធភាព ធម៌ក្តៅក៏ចូលមកជំនួស។
សរុបមកវិញ មានតែការងាកមករកផ្លូវកណ្តាលវិញទេដែលជាប្រភពនៃភាពសុខដុមរមនារបស់សង្គមខ្មែរ។ ការបោះបង់ផ្លូវកណ្តាលហើយប្រកាន់យកទស្សនៈជ្រុលនិយមមិនខុសពីការបើកច្រកឲ្យវប្បធម៌«កំហឹងទល់កំហល់»ចូលមកលុកលុយក្នុងខ្លួនក៏ដូចជាក្នុងសង្គមទាំងមូលនោះឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ