ស្ថានភាពទីផ្សារការងារឆ្លុះបញ្ចាំងពីការត្រៀមខ្លួនមិនទាន់ល្អរបស់កម្ពុជា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៤
បច្ចុប្បន្នទីផ្សារការងារកម្ពុជាហាក់ដូចជាកំពុងជួបប្រទះនឹងវិបត្តិដ៏សំខាន់មួយ។ និស្សិតជាច្រើនដែលចេញពីសាលាបានត្អូញតែ្អរពីកង្វះការងារធ្វើ។ ពួកគេជាច្រើនគ្មានការងារធ្វើក្នុងរយៈពេលយូរ ឬរហូតដល់អ្នកខ្លះសុខចិត្តបោះបង់មុខជំនាញទៅធ្វើការផ្សេង ក្នុងនោះការងារខ្លះមិនទាំងតម្រូវឲ្យមានសញ្ញាបត្រអ្វីឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបែរជាត្អូញត្អែរអំពីកង្វះធនធានមនុស្សសម្រាប់ធ្វើការងារទៅវិញ។ នេះបង្ហាញឲ្យឃើញថាទីផ្សារការងារកំពុងស្ថិតក្នុងភាពមិនច្បាស់លាស់នៅឡើយ ខណៈដែលកម្ពុជាកំពុងត្រៀមខ្លួនសមាហរណកម្មក្នុងតំបន់។
បច្ចុប្បន្ន និស្សិតចេញពីសកលវិទ្យាល័យជាច្រើនមិនអាចរកការងារបានធ្វើទៅតាមជំនាញរបស់ខ្លួនឡើយ។ អ្នកខ្លះទៀតអាចរកការងារបានតែទទួលបានប្រាក់ខែតិចតួចប៉ុណ្ណោះ បើធៀបនឹងសញ្ញាបត្រ។ យុវជនមួយចំនួនទៀតដែលបានរៀនចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ឬរហូតដល់បរិញ្ញាបត្រជាន់ខ្ពស់ក៏មានដែរ បានសម្រេចចិត្តទុកសញ្ញាបត្រមួយឡែកសិន ហើយងាកទៅចាប់យកការងារមួយដែលមិនទាក់ទងទាល់តែសោះនឹងមុខជំនាញដែលខ្លួនបានរៀន។ លើសពីនេះ អ្នកខ្លះទៀតបែរទៅចាប់យកមុខរបបរផ្សេងមួយដែលមិនទាមទារសញ្ញាបត្រអ្វីឡើយ។
ប៉ុន្តែ នៅជ្រុងម្ខាងទៀត ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន និងសហគ្រាសឯកជនជាច្រើន បែរជាត្អូញត្អែរអំពីការខ្វះធនធានមនុស្សសម្រាប់បម្រើការងារទៅវិញ។ ពួកគេអះអាងស្រដៀងៗគ្នាថា ធនធានមនុស្សដែលមានចំណេះនិងជំនាញពិតប្រាកដ ពិតជាពិបាករកណាស់។ តើនេះមានន័យថា ធនធានមនុស្សដែលចេញពីសាលាមានចំនួនច្រើនជាងទីផ្សារការងារ ឬក៏ពួកគេទាំងនោះខ្វះសមត្ថភាពធ្វើការ? នេះជាសំណួរដែលត្រូវរកចម្លើយ។
ជាការពិត ក្នុងមួយឆ្នាំៗ វិស័យអប់រំកម្ពុជាបានផលិតធនធានមនុស្សជាច្រើន។ តួលេខរបស់ក្រសួងអប់រំបង្ហាញថា បច្ចុប្បន្ន មាននិស្សិតជាង ២ សែននាក់កំពុងរៀនថ្នាក់ឧត្តមសិក្សាទាំងគ្រឹះស្ថានរដ្ឋ និងឯកជន ក្នុងចំណោមនោះ និស្សិតរាប់ម៉ឺននាក់បានទទួលសញ្ញាបត្រនិងចេញទៅកាន់ទីផ្សារការងាររៀងរាល់ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ធនធានមនុស្សមួយចំនួនមានគុណភាពមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្តីត្រូវការនៃទីផ្សារការងារនៅឡើយ។
ម្យ៉ាងទៀត ក្រៅពីគុណភាព ការជ្រើសរើសមុខវិជ្ជារបស់និស្សិតមិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីតម្រូវការនៃទីផ្សារនោះឡើយ។ ជាទូទៅ និស្សិតខ្មែរច្រើនរើសមុខវិជ្ជាទៅតាមការស្រមើស្រមៃរបស់ខ្លួនដោយមិនបានសិក្សាពីតម្រូវការងារជាក់ស្តែងនោះទេ។ ដូច្នេះហើយបានជាពេលរៀនចប់ ពួកគេពិបាករកការងារដែលត្រូវនឹងមុខជំនាញ។ ក្រៅពីនោះ ប្រព័ន្ធទីផ្សារការងារនៅកម្ពុជាហាក់ដូចជាមិនបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលដល់អ្នកស្វែងរកការងារធ្វើ និងអ្នកដែលត្រូវការធនធានមនុស្សមកធ្វើការនោះឡើយ។
មិនត្រឹមតែនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានអ្នកមានសញ្ញាបត្រខ្ពស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមពលករដែលប្រើកម្លាំងបាយក៏មានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ ខណៈដែលពលករខ្មែរជាច្រើនបានចាកចេញពីស្រុកភូមិដើម្បីផ្សងព្រេងឆ្លងដែនទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសដោយមិនខ្លាចគ្រោះថ្នាក់នោះ នៅឯក្នុងប្រទេសឯណេះវិញបែរជាជួបប្រទះនឹងកង្វះកម្លាំងពលកម្មទៅវិញ។ នេះគឺជានិន្នាការបញ្ច្រាសទិសគ្នាដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។
ដូច្នេះ នេះមិនមែនជាពេលវេលាដែលត្រូវស្តីបន្ទោសឬចង្អុលមុខគ្នាទេ តែវាជាពេលវេលាដែលខ្មែរគ្រប់គ្នាត្រូវរួមគ្នាដោះស្រាយបញ្ហាជាតិរបស់ខ្លួន។ នៅសល់ពេលមិនយូរទៀតទេ គោលនយោបាយ«អាស៊ានមួយ វាសនាតែមួយ» នឹងត្រូវផ្តើមអនុវត្ត។ ពេលនោះ គេនឹងមើលឃើញកាន់តែច្បាស់ថា ធនធានមនុស្សគឺជាកត្តាស្លាប់រស់មិនអាចមើលស្រាលបានឡើយ។ ក្នុងបរិបទនេះ កម្ពុជាត្រូវត្រៀមលក្ខណៈឲ្យបានល្អបំផុតដើម្បីប្រកួតប្រជែងជាមួយបណ្តាប្រទេសក្នុងតំបន់ដែលមានធានធានមនុស្ស និងខឿនសេដ្ឋកិច្ចរឹងមាំជាង។
ការត្រៀមលក្ខណៈនេះទាមទារឲ្យមានការតាំងចិត្ត និងការចូលរួមយ៉ាងសកម្មពីគ្រប់ភាគី។ គ្រឹះស្ថានអប់រំ (ទាំងរដ្ឋនិងឯកជន) ត្រូវតែផ្តោតលើគុណភាពជាចម្បង។ ចំណែកឯយុវជនដែលជាសរសរទ្រូងប្រទេសជាតិនោះក៏ត្រូវមានការតាំងចិត្តយ៉ាងមុតមាំបំផុត គឺតាំងចិត្តរៀនដើម្បីយកចំណេះ មិនមែនរៀនដើម្បីយកតែសញ្ញាបត្រនោះទេ។
ក្រៅពីនោះ ការផ្តល់ព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់ដល់អ្នកស្វែងរកការងារធ្វើគឺជាសំណាញ់សុវត្ថិភាពសង្គមមួយទៀតដែលត្រូវពង្រឹង។ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ កម្ពុជា កុំថាឡើយដល់ទៅទាញយកប្រយោជន៍ពីប្រទេសជិតខាង សូម្បីតែទប់ខ្លួនឯងឲ្យនឹងក៏ពិបាកនឹងធ្វើដែរ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ