ឥណ្ឌានិងរុស្ស៊ី៖ ពីមិត្តចាក់ទឹកមិនលិចមកជាដៃគូធម្មតា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៨:០៤
ថ្ងៃនេះហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់ សូមបន្តពិនិត្យមើលទៅលើស្ថានភាពភូមិសាស្ត្រនយោបាយរបស់ប្រទេសឥណ្ឌាតទៅទៀត ដោយសូមនិយាយបកស្រាយពីទំនាក់ទំនងរវាងឥណ្ឌានិងរុស្ស៊ី។
ទំនាក់ទំនងរវាងឥណ្ឌានិងរុស្ស៊ីបានឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលពីរធំ។
ដំណាក់កាលទីមួយប្រព្រឹត្តទៅនៅក្នុងសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់។ វាជាដំណាក់កាលនៃទំនាក់ទំនងស្អិតល្មួតចាក់ទឹកមិនលិចរវាងឥណ្ឌានិងសូវៀត។ រីឯដំណាក់កាលទីពីរវិញ វាប្រព្រឹត្តទៅតាំងពីសូវៀតបានរលំរលាយនៅឆ្នាំ១៩៩១ តរហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ។ ដូចបានលើកឡើងរួចហើយថា ក្រោយពីបានទទួលឯករាជ្យពីអង់គ្លេសនៅឆ្នាំ១៩៤៧រហូតដល់ដើមទសវត្សរ៍ទី៦០ ក្នុងនាមជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃប្រទេសក្រីក្រមួយ Nehruគ្មានជំរើសអ្វីផ្សេងក្រៅពីតាំងខ្លួនជាអ្នកតតិយលោកនិយម(tiers-mondiste)។ ទន្ទឹមនេះ ក្នុងនាមជាប្រទេសដែលទើបបានរើបម្រះខ្លួនចេញរួចពីនឹមនៃពួកប្រទេសអាណានិគមនិយម ឥណ្ឌារបស់Nehruក៏ត្រូវតែក្លាយជាប្រទេសមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធដែរ បានន័យថាឥណ្ឌាត្រូវតែរួបរួមគ្នាជាមួយបណ្តាប្រទេសមួយចំនួនដែលមិនតាមអាមេរិក ហើយក៏មិនកាន់ជើងសូវៀតដែរ។ នៅក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ ឥណ្ឌាមិនបានបោះដៃភ្លាមៗ ទៅរកសូវៀតទេ។
គេត្រូវរង់ចាំដល់ឆ្នាំ១៩៦២ ទើបឃើញឥណ្ឌានិងសូវៀតបែរមុខនិងបោះដៃរកគ្នា។ហេតុផលធំ គឺមកពីនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦២នោះ ឥណ្ឌាត្រូវបានឈ្លានពានដោយចិន ចិនដែលថែមទាំងបានសម្រេចចិត្តចាប់យកប៉ាគីស្ថានមកធ្វើជាសម្ព័ន្ធមិត្តទៀតផង។ ដំណាលគ្នានោះ កុម្មុយនិស្តសូវៀតនិងកុម្មុយនិស្តចិនលែងត្រូវរ៉ូវគ្នា ក្លាយជាគូប្រជែងនិងត្រូវប្រឈមមុខដាក់គ្នាខ្លាំង។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ សូវៀតចង់ឆ្លៀតប្រើដៃនិងមុខមាត់ឥណ្ឌាដើម្បីទាក់ទាញបណ្តាប្រទេសក្រីក្រនិងមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធឱ្យចូលមកក្នុងស៊ង នយោបាយនិងយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ខ្លួន។
អ៊ីចឹងហើយ បានជានៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦២ ឥណ្ឌានិងសូវៀតផ្តើមសហការគ្នានៅលើវិស័យយោធានិងសេដ្ឋកិច្ច។ នៅក្នុងន័យនេះ សូវៀតបានក្លាយជាអ្នកផ្តល់អាវុធនិងជាអ្នក
ផ្តល់ជំនួយធំជាងគេបង្អស់ដល់ឥណ្ឌា រីឯឥណ្ឌាវិញជាប្រទេសដែលសូវៀតបានជួយច្រើនជាងគេបង្អស់ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៦២ទៅ។ ទំនាក់ទំនងរវាងប្រទេសទាំងពីរបានឈានដល់ភាពល្អប្រសើរខ្លាំងនៅឆ្នាំ១៩៧១ ជាមួយការចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញាស្តីពីសន្តិភាព មិត្តភាពនិងសហប្រតិបត្តិការ។ ស្នូលនៃកិច្ចព្រមព្រៀងដ៏សែនសំខាន់នេះគឺសន្តិសុខរបស់ឥណ្ឌា និយាយបែបផ្សេងសូវៀតបានសម្រេចចិត្តការពារឥណ្ឌាប្រឆាំងនឹងការគំរាមកំហែងជាយថាហេតុពីសំណាក់ចិននិងប៉ាគីស្ថាន។ គឺនៅក្នុងបរិបទបែបនេះហើយដែលឥណ្ឌាបានចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ជំនួយយោធារបស់សូវៀតដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងប៉ាគីស្ថានដែលគាំទ្រដោយចិននៅឆ្នាំ១៩៧១ និងដើម្បីពង្រឹងឥទ្ធិពលនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីខាងត្បូង។
ផលប្រយោជន៍យុទ្ធសាស្ត្រនិងភូមិសាស្ត្រនយោបាយរបស់ឥណ្ឌានិងសូវៀតរឹងរឹតតែបាញ់តម្រង់ទៅរកចំណុចរួមគ្នា នៅក្រោយពេលដែលអាមេរិកនិងចិនបានចាប់ដៃគ្នាដើម្បីប្រឈមមុខនឹងសូវៀតនៅក្នុងសង្គ្រាមត្រជាក់ចាប់ពីដើមទសវត្សរ៍ទី៧០ទៅ។
សម្ព័ន្ធភាពចាក់ទឹកមិនលិចរវាងឥណ្ឌានិងសូវៀតត្រូវដើរមកដល់ដំណាក់កាលទីពីរ មកដល់របត់មួយប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់នៅឆ្នាំ១។ ហេតុផល គឺមកពីកាលណោះសូវៀតដែលបានចាញ់សង្គ្រាមត្រជាក់ស្រាប់តែដួលរលំ។
តាំងពីពេលនោះមក រុស្ស៊ីត្រូវប្រឈមមុខនឹងសណ្តាប់ធ្នាប់ថ្មីនៃពិភពលោកដែលមានអាមេរិកជាកំពូលមហាអំណាច និងត្រូវសើរើមើលឡើងវិញនយោបាយការបរទេស ដើម្បីសម្របសម្រួលបញ្ចូលខ្លួនទៅក្នុងសករាជអន្តរជាតិថ្មី។
នៅក្នុងបរិបទបែបនេះ ទំនាក់ទំនងរវាងឥណ្ឌានិងរុស្ស៊ីលែងមានលក្ខណៈស្អិតល្មួតដូចមុនទៀតហើយ ផ្ទុយទៅវិញ វាថែមទាំងបានធ្លាក់ដុនដាបខ្លាំងនៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៩១-១៩៩៦ទៀតផង។
កាលណោះ រុស្ស៊ីក្រោមការដឹកនាំរបស់ បូរីស អេលទ្សីន(Boris Elsine) លែងរវីរវល់នឹងឥណ្ឌា ជាហេតុបណ្តាលឱ្យមានភាពតានតឹងកើតឡើងរវាងប្រទេសទាំងពីរ។ នៅឆ្នាំ១៩៩៣ នាឱកាសទស្សនកិច្ចនៅឥណ្ឌា Boris Elsine បានយល់ព្រមបន្តសុពលភាពនៃសន្ធិសញ្ញាឆ្នាំ១៩៧១ ប៉ុន្តែបានបោះបង់ចោលចំណុចសំខាន់នៃកិច្ចព្រមព្រៀង នោះគឺសន្តិសុខរបស់ឥណ្ឌាដែលរុស្ស៊ីបានសម្រេចចិត្តឈប់ធានា។
នៅក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ឥណ្ឌាត្រូវហែលឆ្លងកាត់ទសវត្សរ៍ទី៩០ ក្នុងភាពតែលតោល
ឯកោ ក្រីក្រនិងទន់ជ្រាយ។ អ៊ីចឹងហើយ បានជាថ្នាក់ដឹកនាំឥណ្ឌាបង្កើនកម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែរយោធា រហូតដល់បានក្លាយជាមហាអំណាចបរមាណូជាផ្លូវការនៅឆ្នាំ១។ អ៊ីចឹងហើយដែរ បានជាឥណ្ឌាចាប់ផ្តើមរេទៅរកអាមេរិកបណ្តើរៗ ជាពិសេសពីឆ្នាំ២០០១ទៅ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ ទំនាក់ទំនងរវាងឥណ្ឌានិងរុស្ស៊ីលែងមាន
លក្ខណៈធម្មជាតិដូចទំនាក់ទំនងរវាងឥណ្ឌានិងសូវៀតកាលសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់ទៀតហើយ។
ជាការពិត ភាគីទាំងសងខាងសុទ្ធតែបាននិងបន្តខ្នះខ្នែងពង្រឹងភាពជាដៃគូនឹងគ្នា ដូចមានទស្សនកិច្ចជាបន្តបន្ទាប់របស់ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីនៅឥណ្ឌា និងទស្សនកិច្ចជាញឹកញាប់របស់នាយករដ្ឋមន្ត្រីបន្តបន្ទាប់គ្នារបស់ឥណ្ឌានៅរុស្ស៊ីតាំងពីឆ្នាំ២០០០មក ជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងស្រាប់។
ជាការពិត ការផ្តោះប្តូរពាណិជ្ជកម្មរវាងឥណ្ឌានិងរុស្ស៊ីចេះតែបន្តកើនឡើង អាចកើន បើគិតជាទឹកប្រាក់ រហូតទៅដល់២ម៉ឺនលានដុល្លារនៅឆ្នាំ២០១៥ខាងមុខ។ ហើយជាការពិតដែរ រុស្ស៊ីនៅតែជាប្រទេសដែលលក់អាវុធទៅឱ្យឥណ្ឌាច្រើនជាងគេ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១៣កន្លងទៅនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងពិភពលោកពហុប៉ូលបច្ចុប្បន្ន ឥណ្ឌាក៏ដូចរុស្ស៊ីដែរ ឱ្យតម្លៃជាអាទិភាពទៅលើដែនអំណាចរបស់គេរៀងៗខ្លួន ទៅលើតំបន់អាស៊ីខាងត្បូងសម្រាប់ឥណ្ឌា និងទៅលើលំហដែនដីនៃអតីតសហភាពសូវៀតសម្រាប់រុស្ស៊ី។
យ៉ាងណាមិញ ប៉ុន្មានឆ្នាំតទៅមុខទៀត ទំនាក់ទំនងរវាងអតីតមិត្តដ៏ល្អទាំងពីរក៏នឹងអាចវិវឌ្ឍទៅរកភាពល្អូកល្អិនវិញដែរ ដ្បិតឥណ្ឌានិងរុស្ស៊ីនៅមានប្រយោជន៍រួមគ្នា។ នៅម្ខាង រុស្ស៊ីដែលចង់បែរបន្តិចម្តងៗទៅកាន់តំបន់យុទ្ធសាស្ត្រសំខាន់ជាងគេក្នុងសតវត្សរ៍ទី២១ នោះគឺអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ប្រហែលជាត្រូវការពឹងពាក់ឥណ្ឌា។ រីឯនៅម្ខាងទៀត ឥណ្ឌាដែលមានមហិច្ឆតាចង់ក្លាយជាសមាជិកអចិន្ត្រៃយ៍នៃក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ក៏ប្រហែលជាត្រូវការពឹងពាក់រុស្ស៊ីដែរ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ