កាលពីថ្ងៃទី១០មិថុនា២០១១ អង្គកាសហប្រជាជាតិបានទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការថា អំពីប្រសិទ្ធិភាពនៃស្រោមអនាម័យ ក្នុងការទប់ស្កាត់ជំងឹស៊ីដា ឬអេសដ៍ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជានៅថ្ងៃពុធសប្តាហ៍នេះ យើងសូមចាក់ផ្សាយឡើងវិញ ឯកសារស្រាវជ្រាវរបស់ អៀង សុខម៉ិញ ពន្យល់បង្ហាញពីប្រវត្តិ និងគុណប្រយោជន៍របស់ស្រោមអនាម័យ ក្នុងការការពារជំងឺកាមរោគ និងពន្យារកំណើត ក៏ដូចជាដំបូន្មានខ្លះទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យ។
ស្រោមអនាម័យ បានក្លាយជាវត្ថុមួយដែលសង្គមត្រូវការ ដាក់លក់ទិញដូរ យកដើរតាមខ្លួន ឬ ទិញដាក់ក្នុងទូរជាប្រចាំ ឬ ក៏រហូតដល់មានការចែកចាយតាមផ្លូវ។ អ្នកខ្លះពិបាកខ្វល់ខ្វាយ អៀនប្រៀននឹងរៀបចំទុកដាក់ តែវត្ថុមួយនេះនឹងធ្វើម្នាក់ទៀតមានទំនុកចិត្ត។ គ្មានអ្វីគួរឲ្យអៀនខ្មាសនឹងនិយាយ ឬ យកតាមខ្លួនទេ។ ត្រូវតែពាក់វាគ្រប់រដូវមិនថា ខែប្រាំង ខែវស្សា ថ្ងៃឬយប់ ត្រជាក់ឬក្តៅទេ ពីព្រោះវាអាចបញ្ជៀសចៃដន្យអាក្រក់បានច្រើនណាស់។
ប្រវត្តិស្រោមអនាម័យ
Préservatif ឬ ខុនដុម ឬ ស្រោមអនាម័យ ឬ អាវភ្លៀង ឈ្មោះហៅរបស់វាមានច្រើនណាស់ ខុសប្លែកពីគ្នាគួរឲ្យចង់អស់សំណើច ទៅតាមភាសា និងវប្បធម៌និមួយៗ និងទៅតាមសម័យកាល ដូច្នេះបើលោកអ្នកអាចបង្កើតឈ្មោះឲ្យមួយបន្ថែមទៀតបានរឹតតែ ប្រសើរ។
មុននឹងផ្តើមជំរាបជូនប្រិយមិត្តពីសារៈប្រយោជន៍ មុខងារ និងប្រសិទ្ធភាពរបស់ស្រោមអនាម័យ នាងខ្ញុំសូមអនុញ្ញាតរំលឹកពីប្រវត្តិនៃការកកើតរបស់វាជាមុនសិន។ នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង ស្រោមអនាម័យជាពាក្យថ្មី ជាពាក្យដែលបណ្តាជនទូទៅ មិនសូវចូលចិត្តលើកមកនិយាយ ឬពិភាក្សាគ្នាដោយចំហទេ ព្រោះជាការខ្មាសអៀន វាធ្វើឲ្យគេគិតដល់ផ្លូវតណ្ហា។ គេបានឮ និង ស្គាល់កាន់តែច្បាស់ពីស្រោមអនាម័យ ដោយសារការវាយលុកនៃជំងឹស៊ីដា ឬ អេសដ៍ តែតាមការពិត ស្រោមអនាម័យមានប្រវត្តិតាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ។ ស្រោមអនាម័យមានអាយុតាំងពី ៣ ពាន់ឆ្នាំ មុនគ្រឹស្តសករាជ។ ដើម្បីការពារប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺកាមរោគ ទាហានអេហ្ស៊ីបបានប្រើប្រាស់ស្រោមការពារ ធ្វើអំពីពោះវៀនសត្វជាម ឬ អំពីប្លោកនោមជ្រូក។ ក្រោយៗមក មានស្រោមអនាម័យខ្លះ ផលិតពីក្រដាសសូត្រ - ក្រណាត់សូត្រ ឬ ក្រណាត់វឺឡួរ ហើយក៏បានក្លាយជាមធ្យោបាយការពារ កុំឲ្យមានកូនទៀតផង។ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ គេតែហាមឃាត់មិនឲ្យប្រើស្រោមការពារនេះទេ ដោយសំអាងថាជាការបង្អាក់ ទប់ស្កាត់កំណើតមនុស្ស។
ស្រោមអនាម័យ អំពីកៅស៊ូ ត្រូវបានក្រុមហ៊ុនផលិតកង់ឡាន Goodyear Tire & Rubber អាមេរិក រកឃើញជាលើកទីមួយ ដោយលោក Goodyear នៅឆ្នាំ ១៨៨០។ គឺ ៤០ ឆ្នាំក្រោយការរកឃើញបំរើបំរាស់ជ័រកៅស៊ូ។ ស្រោមអនាម័យនោះ ដែលអាចលាងយកមកប្រើប្រាស់ជាថ្មីបានទៀត ព្រោះមានការធានារយៈពេល ៥ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែទើបតែនៅមុនសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរប៉ុណ្ណោះ ដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសំរេចផលិតស្រោមអនាម័យធ្វើពីកៅស៊ូ ប្រកបដោយគុណភាព ដែលយើងប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃនេះ។
មុខងារ និងរបៀបប្រើ
ស្រោម អនាម័យមានពីរប្រភេទ មួយសំរាប់បុរស និង មួយទៀតសំរាប់ស្រ្តី។ ស្រោមអនាម័យបុរស វាជាស្រទាប់ការពារស្តើង ទន់យឺត មិនជ្រាបឈាម និង វត្ថុរាវចេញពីអង្គកាយ មានកងនៅខាងដើម ឯខាងចុងមានថ្នក់បិទជិត សំរាប់យកទៅបំពាក់លើលិង្គបុរសនៅពេលបះខឹង និងដើម្បីការពារកុំឲ្យទឹកកាមបុរសអាចហូរចូលក្នុងប្រដាប់ភេទ ស្រ្តីបានក្នុងពេលរួមសេពសន្ថវៈ ។ ចំពោះស្រោមអនាម័យស្ត្រី ទើបតែនឹងមានចរាចរទូទៅនៅទស្សវត្សឆ្នាំ ៩០នេះទេ ប៉ុន្តែជាស្រោមអនាម័យដែលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់បំផុត ក្នុងការពារជំងឺឆ្លងតាមផ្លូវភេទជាពិសេស ជំងឺស៊ីដា។
ជាស្រោម ដែលមានកងទន់ពីរទាំងចុងទាំងដើម កងខាងដើមធំអាចគ្របស្រោបប្រដាប់ភេទខាងក្រៅរបស់ស្ត្រីទាំងមូល បាន ចំណែកផ្នែកខាងក្នុងបិទជិតតែមានកងដែរ។ ចុងក្រោយនេះ អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញ ស្រោមអនាម័យស្ត្រីថ្មី ធ្វើពីហ្សែល លាប។ ហ្សែលនេះនៅពេលត្រូវកំដៅខ្លួនមនុស្សក៏ឡើងរឹងលែងជ្រាបវត្ថុរាវ។ ស្រោមអនាម័យទាំងពីរមាននាទីដូចគ្នា គឺសំរាប់ពន្យាកំណើត និង សំរាប់ការពារអ្នកពាក់ និងដៃគូ ពីជំងឺឆ្លងកាមរោគប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព។
ប្រសិទ្ធិភាពដែល ទាមទារជាចាំបាច់ការប្រើប្រាស់ ត្រឹមត្រូវបំផុតក្នុងពេលប្រព្រឹត្តកាមគុណ។ ការសិក្សាជាច្រើន តែងបង្ហាញថាស្រោមអនាម័យពុំមានប្រសិទ្ធភាព ១០០% ទេ ប៉ុន្តែការខ្វះនិងបាត់បង់ប្រសិទ្ធិភាព បើតាមការសិក្សាដដែល គឺជាទូទៅបណ្តាលមកពីការធ្វេសប្រហែស និងពុំចេះពាក់ស្រោមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ក្រៅពីការពាក់ស្រោមមិនត្រឹមត្រូវ នៅមានបញ្ហាដែលជួបប្រទះញឹកញាប់ដែរនោះ គឺស្រោមដាច់ រហែក ទោះជាការរហែកនោះតូចមើលមិនឃើញដោយភ្នែកទទេក៏ដោយ ក៏អាចធ្វើឲ្យវត្ថុរាវអាចជ្រាបចេញបានដែរ។ ពុំសូវមានជាតិរំអិល ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលចូលចិត្តរួមភេទតាមផ្លូវលាមក ស្រោមអនាម័យធំជ្រុល ឬ តូចជ្រុល ដែលធ្វើឲ្យងាយរបូត ឬ ប្រេះបែក សុទ្ធសឹងជាមូលហេតុដែលនាំឲ្យស្រោមអនាម័យបាត់បង់ប្រសិទ្ធភាពរបស់ ខ្លួម។ ការប្រើប្រាស់ ស្រោមអនាម័យពីរជាន់គឺគ្មានប្រសិទ្ធភាពទាល់តែសោះ តែផ្ទុយទៅវិញវានឹងបង្កជាផលវិបាក បង្កើនគ្រោះថ្នាក់កាន់តែខ្លាំងជាពិសេសប្រឈមនឹងជំងឺស៊ីដា។
ស្រោមអនាម័យ និងការរួមភេទ
ថ្វីដ្បិត តែមាននាមជាស្រោមអនាម័យបុរស តែស្រោមអនាម័យនេះមិនមែន មានប្រវត្តិសំរាប់តែបុរសទេ។ នេះជាគំនិតផ្ទុយស្រលះ បុរសនិងស្ត្រី ត្រូវតែចាប់អារម្មណ៍នឹងស្រោមអនាម័យនេះទាំងអស់គ្នា។ ព្រោះបើតាមការសិក្សា យុវជន យុវនារី សុទ្ធតែប្រឈមនឹងជំងឺស៊ីដា ជំងឺកាមរោគដូចគ្នា (ចំពោះជំងឺស៊ីដា ស្រ្តី រងគ្រោះខ្លាំងជាងបុរសដល់ទៅ ៨ដង) ស្ត្រីប្រាថ្នាប្រើស្រោមអនាម័យដើម្បីសុវត្ថិភាពខ្លួនឯងផ្ទាល់ផង និង ដើម្បីសុវត្ថិភាពដៃគូស្នេហាផង។ សំរាប់ស្ត្រីភាគច្រើន ការប្រើប្រាស់ស្រោមអនាម័យ គឺក្លាយជាលក្ខខណ្ឌ មុនពេលរួមដំណេក។
ទាក់ទងនឹងសំនួរថាតើការពាក់ស្រោមអនាម័យ ឬ មិនពាក់ស្រោមពេលរួមរក្ស ដៃគូស្នេហាមានអារម្មណ៍ដូចគ្នាដែរឬទេ ? បើតាមលោក វេជ្ជបណ្ឌិត Eric Chevallier លោកសារភាពថាវាមិនដូចគ្នាទេ ប៉ុន្តែទំនាក់ទំនងស្នេហាស្ត្រីបុរស ចំណង់របស់ស្ត្រីឬ បុរស មិនមែនស្ថិតនៅលើតែពាក្យរួមរក្សប៉ុណ្ណោះទេ វាមានច្រើនលើសពីនេះទៅទៀត។ ហើយស្រោមអនាម័យ មិនមែនជាអ្នកបង្អាក់ សំរើប និងចំណង់របស់មនុស្សទេ ផ្ទុយទៅវិញបើគេបានយល់ពីសារៈប្រយោជន៍ និងតួនាទី ការពាររបស់ស្រោមអនាម័យហើយ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍តែមួយផ្តោតទៅលើស្នេហារបស់អ្នក ចំណែកដៃគូអ្នក គាត់លែងគិតពីគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចចូលលងដោយសារបញ្ហាផ្លូវភេទទៀត ហើយ។
អត្រានៃការប្រើប្រាស់
ក្នុងមួយ ឆ្នាំៗ មានស្រោមអនាម័យចំនួនជាង ១ពាន់លានដែលលក់ដាច់នៅទីផ្សារ។ ដៃគូស្នេហាជប៉ុនចំនួន ៧០% ពាក់ស្រោមអនាម័យ ចំណែកនៅប្រទេសអង់គ្លេសមានតែ ប្រមាណ ៤០%ប៉ុណ្ណោះ ហើយអាមេរិក និង បារាំង សុទ្ធសឹងជាប្រទេសជឿនលឿនដែលមានបំរើបំរាស់ស្រោមអនាម័យតិចតួចជាង គេ ការវិលត្រលប់មកចាប់អារម្មណ៍ជាថ្មីនឹងស្រោមអនាម័យដូចខ្ញុំបាន ជំរាបជូន ពីខាងដើមរួចមកហើយ គឺ ការរីករាលដាលនៃជំងឺស៊ីដា នាទស្សវត្សឆ្នាំ៨០។ រហូតមកទល់ពេលនេះ ម៉ោងនេះ ស្រោមអនាម័យជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ សំរាប់ការពារកុំឲ្យឆ្លងមេរោគស៊ីដា តាមរយៈការរួមភេទ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ