បើមានការគោរពច្បាប់ទាំងអស់គ្នា គ្រោះថ្នាក់ចរាចរនឹងត្រូវកាត់បន្ថយដោយឯកឯង
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:២៨
គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាមិនរំពឹងថាមានការកាត់បន្ថយបានដោយងាយៗទេ ប្រសិនបើមិនមានការចូលរួមពីពលរដ្ឋខ្មែរដែលប្រើទ្រូងផ្លូវទាំងអស់។ ការធ្វើច្បាប់បែបរឹតបន្តឹង បង្កើនបរិមាណប្រាក់ពិន័យច្រើនដង នឹងមិនអាចសង្ឃឹមថាបានទទួលជោគជ័យនោះទេ ប្រសិនបើការអនុវត្តច្បប់បែបប្រឡិមប្រឡំ ហើយអ្នកដែលមានអំណាច និងមានប្រាក់មួយចំនួននៅតែមើលស្រាលដល់ច្បាប់ និងធ្វើឲ្យប៉ូលីសចរាចរណ៍ភ័យខ្លាច មិនហ៊ានអនុវត្តទៅលើពួកគេ។ជាមួយគ្នានេះការផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបទរបស់ប្រជាជនក្នុងការប្រើប្រាស់ផ្លូវ គឺជាការចាំបាច់ក្នុងការចូលរួមកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។
បើនិយាយពីចរាចរណ៍គ្រប់គ្នាតែងគិតថា ជាបញ្ហាសកល ក៏ប៉ុន្តែបើសម្លឹងមើលមួយជ្រុងគេនឹងមើលឃើញថាចរាចរណ៍នៅប្រទេសកម្ពុជានៅតែមិនទាន់មានភាពប្រសើរទាល់តែសោះ។
ស្របពេលនេះរដ្ឋាភិបាលតាមរយៈក្រសួងដឹកជញ្ជូននិងគណៈកម្មាធិការសុវត្ថិភាពចរាចរណ៍ជើងគោក កំពុងតែកែប្រែមាត្រាមួយចំនួននៃច្បាប់ចរាចរណ៍ជើងគោកចាស់កាលពីឆ្នាំ២០០៧ ឲ្យទៅជាអត្ថបទថ្មី ដែលមានការដាក់ទោសទណ្ឌនិងការផាកពិន័យធ្ងន់ធ្ងរជាងមុន។
ដូចគ្នានេះដែរមានអង្គការសង្គមស៊ីវិល និងចលនាស្ម័គ្រចិត្តកាកបាទក្រហមបានប្រឹងប្រែងជួយអស់ពីចិត្តពីថ្លើមដើម្បីទាញអ្នកធ្វើចរាចរតាមដងផ្លូវឲ្យងាកមកចាប់អារម្មណ៍ពីការគោរពច្បាប់ និងស្គាល់ពីចរាចរណ៍នៅក្នុងប្រទេសមួយដែលជានិច្ចកាលឈរក្រោមឈ្មោះប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។
ទោះជាមានការប្រឹងប្រែងជួយពីផ្នែកពាក់ព័ន្ធនានារួមទាំងអ្នកស្ម័គ្រចិត្តផងនោះ ក៏លទ្ធផលឆ្លើយមកបង្ហាញថា នៅតែមានមនុស្សស្លាប់ក្នុងរង្វង់៥នាក់ដដែលក្នុងមួយថ្ងៃ។ ការថយចុះបន្តិចបន្ទួចនូវចំនួនអ្នកស្ថាប់ និងរបួសកាលពីឆ្នាំ ២០១២ និងឆ្នាំ២០១៣ កន្លងមកវាជាសញ្ញាវិជ្ជមានដ៏តិចតួចមួយ ដោយសារតែ ការព្យាយាមកាត់បន្ថយបញ្ហាដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះបានចំណាយពេលជាយូរឆ្នាំមកហើយ។កាលពីឆ្នាំ ២០១៣ មានអ្នកស្លាប់ដោយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ចំនួន ១៩៥០នាក់ ថយចុះ១៦នាក់ ធៀបនឹងឆ្នាំ ២០១២ ដែលមានអ្នកស្លាប់១៩៦៦នាក់។ហើយនៅឆមាសទីមួយឆ្នាំ២០១៤នេះ ចំនួនគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ក៏បង្ហាញពីការកើនឡើងមិនស្រាកស្រានដែរ។
ប្រការនេះបង្ហាញថា ការផ្សព្វផ្សាយអប់រំកន្លងមកនៅមិនទាន់មានប្រសិទ្ធភាពនៅឡើយ។ហើយប្រហែលជាមិនបានផលជារៀងរហូត និងជាការខាតពេលឥតប្រយោជន៍ ប្រសិនបើបញ្ហាមួយចំនួនមិនត្រូវបានដោះស្រាយ។ បញ្ហាទាំងនោះគឺមានច្បាប់ចរាចរណ៍ផ្លូវគោកមួយហើយតែការអនុវត្តពីផ្នែកពាក់ព័ន្ធមិនបានធ្វើប្រកបដោយឆន្ទៈ ប្រទាក់ក្រឡាគ្នានោះទេ។
ករណីនេះត្រូវគេសម្គាល់ជាញឹកញយថា ច្បាប់ដែលចេញដោយរដ្ឋសភាដែលតំណាងឲ្យអំណាចកំពូលរបស់ប្រទេសទាំងមូល ព្រមទាំងមានព្រះហស្ថលេខារបស់ព្រះមហាក្សត្រផងនោះ មិនត្រូវបានអនុវត្តលើបុគ្គលមួយចំនួនបានឡើយ។ បុគ្គលទាំងនោះមានអ្នកមានបុណ្យសក្តិ និងអ្នកមានទ្រព្យធុនមួយចំនួនមិនដែលខ្វល់នឹងការត្រួតពិនិត្យពីប៉ូលីសចរាចរណ៍ឡើង នៅពេលដែលពួកគេប្រព្រឹត្តិល្មើសច្បាប់ចរាចរណ៍។
ការផ្តល់ប័ណ្ឌបើកបរតាមរយៈសាលាបង្រៀនបើកបរមួយចំនួនដោយមិនចាំបាច់ឆ្លងកាត់ការរៀនសូត្រនិងប្រលងដៃចង្កូតត្រឹមត្រូវ គឺជាការរួមចំណែកក្នុងការបន្ថែមករណីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍កាន់តែច្រើនបន្ថែមទៀត។
ការប្រើល្បឿនហួសហេតុ ការផឹកស្រវឹងហើយបើកបរ នៅតែមានជារៀងរាល់ថ្ងៃបើទោះណាជាប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយចុះផ្សាយភ្លូកទឹកភ្លូកដី និងមានច្បាប់បញ្ញតិយ៉ាងណាក៏ដោយ។ការបើកបរមិនគោរពសិទ្ធិអត្ថិភាព និងការបើកបរបំពានដោយជនបាតសង្គមមួយចំនួន ក៏ត្រូវគេមើលឃើញថា គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ពិតជាមិនអាចថយចុះបានទេ ទោះជាខំប្រឹងប្រែងធ្វើច្បាប់ ដាក់ទោសទណ្ឌយ៉ាងណាក៏ដោយ។
អ្វីដែលជាការព្រួយបារម្មណ៍បន្ថែមទៀតនោះគឺនៅពេលមានច្បាប់មួយដែលមានការកំរិតការពិន័យតឹងតែង និងដាក់ទោសទណ្ឌធ្ងន់ធ្ងរនោះ អាចនឹងត្រូវបុគ្គលដែលចូលចិត្តលើ្មសច្បាប់នៅតែមិនញញើតដដែល។មិនញញើតដោយសារតែការបំពានរបស់គេនឹងត្រូវសម្រួលគ្នាតាមទម្លាប់ ដូចដែលពួកគេធ្លាប់អនុវត្តកន្លងមក។ទីបំផុតអ្នកដែលប្រព្រឹត្តិខុសដោយចេតនានៅតែមិនអាចនាំខ្លួនទៅដាក់ទោសដដែលបើទោះណាជាច្បាប់ចរាចរណ៍រឹតបន្តឹងយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ដើម្បីជួយឲ្យបញ្ហាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នៅស្រុកខ្មែរមានការថយចុះនោះ មានការលើកឡើងមួយចំនួនដែលថាថ្នាក់ដឹកនាំរបស់រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែបង្ហាញនូវការគាំទ្រឲ្យបានពេញទំហឹង ដល់អ្នកអនុវត្តច្បាប់ដែលមានបុណ្យសក្តិតូចតាច មិនមានការលើកលែង បើទោះជាសាច់ញាតិ ឬបក្សពួក យ៉ាងណាក៏ដោយ។
ពលរដ្ឋខ្មែរខ្លួនឯងល្មមដល់ពេលភ្ញាក់រលឹកដូរឥរិយាបទហើយ នោះគឺបញ្ឍប់ការបើកបរដោយសេពគ្រឿងស្រវឹង។បង្កើនភាពអត់ធ្មត់នៅលើទ្រូងផ្លូវ គោរពសិទ្ធិអត្ថិភាពអ្នកដទៃ។ពិតហើយបទពិសោធន៍នៅលើទ្រូងផ្លូវមិនសាមញ្ញពេកនោះទេ ប្រសិនបើមិនអាចគោរពគោលការណ៍ដូច្នេះបានទេ នោះកុំសង្ឃឹមថានឹងអាចកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍បាននោះ។ត្រូវមានគោលនយោបាយស្តីពីគ្រឿងស្រវឹងជាបន្ទាន់។
ម្យ៉ាងទៀតគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ បានបញ្ហាញពីការស្លាប់ជាប់ចំណាត់ថ្នាកទី១ក្នុងចំណោមគ្រោះថ្នាក់ធំៗទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា រួមមានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារមីន និងជំងឺអេដស៍។ មីននិងជម្ងឺអេដស៍ត្រូវគេចំណាយ ថវិការយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ជាពិសេសថវិការដែលបានមកពីជំនួយរបស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងម្ចាស់ជំនួយនានា។ផ្ទុយទៅវិញបញ្ហាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍បែរជាមានជំនួយតិចតួចជាងបញ្ហាប្រឈមទាំងពីរខាងលើ។
វាជាការចាំបាច់ប្រសិនបើផ្នែកពាក់ព័ន្ធនានា បង្កើនការយកចិត្តទុកដាក់ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុទៅលើបញ្ហាគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ហើយកាត់បន្ថយជាបណ្តើរៗលើការចំណាយទាក់ទងទៅនឹងបញ្ហាមីន និងជម្ងឺអេដស៍នោះ។តាមការឲ្យដឹងមន្ត្រីអង្គការមួយចំនួន ថវិការដែលចំណាយលើយុទ្ធនាការប្រឆាំងនឹងមេរោគអេដស៍ និងគ្រោះថ្នាក់ដោយសារគ្រាប់ម៉ីនស្មើនឹង១០ដងនៃការចំណាយទៅលើយុទ្ធនាការកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ