ការប្រមូលផ្តុំបញ្ញាញាណនឹងធ្វើឲ្យខ្មែរខ្លាំង!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:១៤
សង្គមខ្មែរខ្វះធនធានមនុស្សជារឿងមួយ ប៉ុន្តែ ធនធានមនុស្សដែលមានតិចតួចស្រាប់ទៅហើយនោះបែរជាបែកខ្ញែកគ្នាទៅតាមនិន្នាការនយោបាយ ឬបក្ខពួកនិយមដែលមិនអនុញ្ញាតឲ្យខ្មែរពួតដៃគ្នាជាធ្លុងមួយបាន។ ក្នុងស្ថានភាពដែលប្រទេសជាតិកំពុងត្រូវការការអភិវឌ្ឍក្នុងសន្ទុះយ៉ាងលឿនមួយដើម្បីរត់ឲ្យទាន់គេឯងក្នុងតំបន់ ការប្រមូលផ្តុំបញ្ញាញាណនិងសក្តានុពលដែលមានស្រាប់បូកផ្តុំនឹងជំនួយពីសហគមន៍អន្តរជាតិ គឺជាចលករមិនអាចខ្វះបាន ដើម្បីឲ្យសង្គមខ្មែរខ្លាំង និងឈានទៅកាត់បន្ថយការពឹងពាក់លើបរទេសឲ្យបានឆាប់។
ប្រទេសកម្ពុជារស់ពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងនៅឡើយទៅលើជំនួយបរទេស។ ហេតុផលនៃសង្គ្រាមនិងរបបប្រល័យពូជសាសន៍ខ្មែរក្រហមជារឿងដែលមិនអាចបដិសេធបានពីព្រោះថាសង្គ្រាមនិងការកាប់សម្លាប់អ្នកចេះដឹងស្ទើរផុតពូជក្នុងរបបខ្មែរក្រហមគឺជាឫសគល់នៃភាពក្រីក្រដែលពិបាកនឹងស្តារ។
រយៈពេល៣៥ឆ្នាំក្រោយការដួលរលំនៃរបប ប៉ុល ពត ជាពិសេសរយៈពេលពីរទសវត្សរ៍ចុងក្រោយគឺជាពេលវេលាដ៏សំខាន់ណាស់សម្រាប់ស្តារប្រទេសជាតិឡើងវិញ។ សមិទ្ធផលដែលមាននៅចំពោះមុខទាំងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធរឹងនិងទន់រួមទាំងសមិទ្ធផលខាងនយោបាយផងគឺជាភស្តុតាងនៃកិច្ចខិតខំរបស់ខ្មែរគ្រប់ភាគីក្នុងបុព្វហេតុស្តាប្រទេសជាតិឡើងវិញពីគំនរផេះផង់។ ប៉ុន្តែ សមិទ្ធផលប្រហែលជាមានច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ជាងនេះប្រសិនបើខ្មែររកឃើញឯកភាពជាតិដ៏ពិតប្រាកដមួយ។
ពិតណាស់ ក្នុងសម័យបច្ចេកវិទ្យាទំនើបដូចជាបច្ចុប្បន្ន ការកសាងប្រទេសត្រូវពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើធនធានបញ្ញា។ ទោះជាសង្គមខ្មែរនៅខ្វះខាតអ្នកចេះដឹង ប៉ុន្តែ ប្រទេសនេះក៏មិនមែនគ្មានអ្នកចេះដឹងនោះដែរ។ ទាំងអ្នកដែលបានទទួលការអប់រំខ្ពង់ខ្ពស់មកពីបរទេស និងទាំងអ្នកដែលទទួលការអប់រំក្នុងស្រុកមានច្រើនគគោក។ បញ្ហានៅត្រង់ថា បញ្ញាញាណទាំងនោះមិនត្រូវបានប្រមូលផ្តុំគ្នាដើម្បីបុព្វហេតុស្តារប្រទេសជាតិឡើងវិញនោះឡើយ។
មានមូលហេតុច្រើនយ៉ាងដែលធ្វើឲ្យធនធានបញ្ញាញាណរបស់ខ្មែរបែកខ្ញែកនិងចូលគ្នាមិនចុះ៖
មូលហេតុទី១៖ ដោយសារពណ៌សម្បុរនយោបាយ។ បញ្ញវន្តដែលស្ថិតក្នុងនិន្នាការនយោបាយខុសគ្នាមានទស្សនៈផ្ទុយគ្នាស្រឡះអំពីការអភិវឌ្ឍប្រទេសបើទោះជាពួកគេទទួលបានការអប់រំពីប្រភពតែមួយក៏ដោយ។ ពួកគេវាយប្រហាររិះគន់គ្នាដោយឈរលើទិដ្ឋភាពនយោបាយជាងទិដ្ឋភាពបច្ចេកទេស។ នៅពេលដែលប្រយោជន៍នយោបាយដឹកមុខ ចំណេះជំនាញរបស់បញ្ញវន្តទាំងនោះត្រូវបែកខ្ញែកគ្នាដោយចៀសមិនផុត។
មូលហេតុទី២៖ ការប្រកាន់បក្ខពួកនិយមនិងផលប្រយោជន៍។ អ្នកចេះដឹងពិតប្រាកដដែលចេញពីប្រភពគ្រួសារអ្នកក្រីក្រ មិនសូវមានសំណាងដូចកូនអ្នកធំឬអ្នកមានសែស្រឡាយបក្ខពួកនោះឡើយ។ យ៉ាងហោចណាស់ ពួកគេត្រូវចេះសម្របខ្លួនយ៉ាងល្អទៅនឹងអ្នកនយោបាយពីព្រោះអ្នកចេះដែលមិនចង់ពាក់ព័ន្ធនឹងនយោបាយនឹងមិនឡើងទៅកាន់តួនាទីសំខាន់បានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកមិនចេះតែតាំងខ្លួនជាអ្នកចេះច្រើនតែមានសំណាងជាងឲ្យតែពួកគេពូកែសម្តែងតាមអ្នកនយោបាយ។ អ្នកចេះដឹងខ្លះទៀត ដោយសារតែផលប្រយោជន៍ក៏សុខចិត្តបំភ្លេចឧត្តមគតិចោលហើយបិទមាត់សម្ញំសុខយករួចខ្លួន។
មូលហេតុទី៣៖ គឺអំនួត។ អាចចាត់ទុកជាអកុសលមួយក៏ថាបានដែរដោយសារតែអ្នកចេះមួយចំនួនច្រើនតែចូលគ្នាមិនចុះដោយសារតែពួកគេមានអំនួតរៀងៗខ្លួន។ និយាយតាមបែបផ្សេង អ្នកចេះដឹងដែលគេចាត់ទុកជាអ្នកប្រាជ្ញ ឬបណ្ឌិតខ្មែរមួយចំនួនមិនអាចអង្គុយនិយាយគ្នាបានទេដោយម្នាក់ៗច្រើនតែសម្អាងថាខ្លួនឯងចេះគ្មានអ្នកណាប្រៀបហើយក៏ប្រកាន់ជំហររឹងកំព្រឹសដោយមិនខ្ចីស្តាប់ហេតុផលអ្នកដទៃ។ ទីបំផុត ពួកគេក៏បែរខ្នងដាក់គ្នាហើយធ្វើការតាមគំនិតរបស់ខ្លួនរៀងៗខ្លួន។
ការបែកបាក់ចូលគ្នាមិនចុះដូចបានលើកឡើងខាងដើមគឺជាឧបសគ្គធំធេងបន្ថែមលើកង្វះធនធានមនុស្សដែលប្រទេសជាតិកំពុងជួបប្រទះ។ នេះជាជំនុចខ្សោយដែលធ្វើឲ្យសង្គមមួយនេះបន្តស្ថិតក្នុងសភាពក្រីក្រនិងពឹងលើជំនួយបរទេសយ៉ាងខ្លាំងនៅឡើយ។ ដូច្នេះ ជាដំណោះស្រាយ ឧបគ្គទាំងអម្បាលម៉ាណនេះគួរតែត្រូវបានលើកចេញជាចាំបាច់។
ដើម្បីឲ្យខ្មែរខ្លាំងនិងមានទឹកមាត់ប្រៃនៅលើឆាកអន្តរជាតិ ខ្មែរគួរតែចេះប្រមូលផ្តុំធនធានបញ្ញាណាណដែលខ្លួនមានដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសរបស់ខ្លួន។ អ្នកចេះអ្វីជួយធ្វើកិច្ចការនោះតាមជំនាញ។ អ្នកចេះច្រើនបូកផ្សំជាមួយអ្នកចេះតិចដោយមិនមើលបំណាំគ្នានឹងក្លាយជាសក្តានុពលដ៏ធំមួយបាន។ ការផ្តាច់អ្នកជំនាញឲ្យចេញពីអ្នកនយោបាយគឺជារឿងសំខាន់មួយទៀតសម្រាប់កម្ពុជាពោលគឺទោះជាអ្នកនយោបាយឈ្លោះគ្នា ឬផ្លាស់ប្តូរ ក៏អ្នកជំនាញនៅតែអាចបន្តធ្វើការតាមជំនាញរបស់ខ្លួនដដែល។
គេនៅចាំបានថា នៅមុនពេលសោយទិវង្គត សម្តេចឳ នរោត្តម សីហនុ ព្រះបរមរតនៈកោដ្ឋ ទ្រង់បានផ្តាំឲ្យខ្មែរសាមគ្គីគ្នាដើម្បីក្លាយជាអ្នកខ្លាំង។ ទោះបីជាយឺតពេលបន្តិច តែក៏នៅមិនទាន់ហួសពេលដែរប្រសិនបើខ្មែរចង់ឲ្យប្រទេសរបស់ខ្លួនខ្លាំងមែននោះ ពោលគឺខ្លាំងឲ្យគេកោតស្ញប់ស្ញែងលើឆាកអន្តរជាតិ តែមិនមែនខ្លាំងតែឈ្លោះគ្នាឯងរួចហើយស្រែករកអន្តរាគមន៍ឲ្យបរទេសជួយដោះស្រាយនោះឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ