កំណែទម្រង់អប់រំក៏ត្រូវធ្វើនៅក្នុងគ្រួសារខ្មែរដែរ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៧
នៅកម្ពុជាប្រព័ន្ធអប់រំជាតិមានគុណភាពខ្សោយបើធៀបនឹងបណ្តាប្រទេសក្នុងតំបន់។ មានកត្តាជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យគុណភាពអប់រំមានកម្រិតទាបក្នុងចំណោមនោះឪពុកម្តាយនៃគ្រួសារខ្មែរជាច្រើនមិនអាចបំពេញតួនាទីជាអ្នកជួយបង្រៀនកូនឬធ្វើជាគំរូដល់ការសិក្សារបស់កូននោះឡើយ។ បច្ចុប្បន្ន ក្រសួងអប់រំកំពុងធ្វើកំណែទម្រង់គុណភាពអប់រំ ដូច្នេះ គ្រួសារខ្មែរក៏គួរធ្វើកំណែទម្រង់ទាក់ទងនឹងការសិក្សារបស់កូនដែរ។ កំណែទម្រង់នេះត្រូវផ្តើមពីការបណ្តុះ«វប្បធម៌រៀននិងបង្រៀន»ឲ្យបានរឹងមាំនៅក្នុងគ្រួសារ។
ក្រៅពីការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូន ឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលមានតួនាទីសំខាន់មួយទៀតដែលត្រូវបំពេញ នោះគឺការជួយផ្តល់ចំណេះដឹងដល់កូនបន្ថែមពីលើអ្វីដែលពួកគេទទួលបានពីសាលា។ ប៉ុន្តែ ជាអកុសល គ្រួសារខ្មែរជាច្រើនមិនទាន់អាចបំពេញតួនាទីនេះបាននៅឡើយទេ។ មិនបានដោយមេសារគ្រួសារខ្លះមានចំណេះដឹងតិចតួចមិនសមល្មមនឹងអាចជួយបង្រៀនកូនបាន។
ឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលខ្លះទៀតមិនយកចិត្តទុកដាក់ជួយបង្រៀនកូន ឬធ្វើជាគំរូដល់កូនក្នុងការសិក្សាឡើយ។ តើមានគ្រួសារខ្មែរប៉ុន្មានភាគរយដែលមានសៀវភៅនៅក្នុងផ្ទះ និងមានទម្លាប់អានសៀវភៅជាប្រចាំថ្ងៃ? ចម្លើយតបទៅនឹងសំណួរនេះអាចពន្យល់បានអំពីកង្វះវប្បធម៌រៀននិងបង្រៀននៅក្នុងសង្គមគ្រួសារខ្មែរ។ ភាពក្រីក្រឬការជាប់រវល់ការងារជារឿងមួយហើយ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគេមានលុយប្រហែលជាមេគ្រួសារជាច្រើនគិតដល់រឿងផ្សេងទៀតច្រើនជាងសៀវភៅសម្រាប់អានខ្លួនឯងឬក៏សម្រាប់កូន។ ប្រសិនបើគេមានពេល ប្រហែលជាគេនាំកូនអង្គុយមើលរឿងភាគ ឬការប្រគំតន្ត្រីក្នុងទូរទស្សន៍ជាងការនាំកូនឲ្យរម្លឹកមេរៀនឬឲ្យអានសៀវភៅ។
ធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ គ្រួសារជាច្រើនចូលចិត្តប្រើប្រាស់កម្លាំងពលកម្មកូនឲ្យជួយជំនួសដៃជើង ឬជួយរកប្រាក់ដោយសុខចិត្តឲ្យពួកគេទុកការសិក្សាមួយអន្លើសិន។ នៅពេលដែលសាលារៀនគ្មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការផ្តល់ចំណេះដឹងរឹងមាំដល់សិស្ស រីឯគ្រួសារខ្លះមិនត្រឹមតែមិនបានជួយអ្វីសោះជាប្រយោជន៍ដល់ការសិក្សារបស់កូន តែបែរជាបន្ទច់បង្អាក់ការសិក្សារបស់ពួកគេទៅវិញនោះ តើឲ្យកុមារខ្មែរក្លាយជាទំពាំងស្នងឫស្សីយ៉ាងដូចម្តេចទៅ?
ជាការពិតណាស់ ការចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូនក្នុងសម័យនេះមិនមែនជាការងាយស្រួលឡើយ។ មិនងាយស្រួលដោយហេតុថា បរិយាកាសសង្គមក្នុងយុគសម័យសម្ភារៈនិយមនេះមិនសូវអំណោយផលដល់ការសិក្សារបស់ក្មេងឡើយ។ ថ្វីដ្បិតតែសាលារៀនរីកដុះដាលគ្រប់ទីកន្លែង ប៉ុន្តែ បរិយាកាសភ្លើតភ្លើនហាក់បានអន្ទងចិត្តរបស់កុមារនិងយុវវ័យឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយពីការសិក្សា។ ទូរទស្សន៍ ទូរស័ព្ទទំនើប (Smart Phone) ឬក៏ Ipad បានធ្វើឲ្យកុមារនិងយុវវ័យវក់វីរាល់ថ្ងៃជាមួយល្បែងហ្គេម ហ្វេសប៊ុក រហូតដល់រូបភាពស្រើបស្រាលផ្សេងៗទៀត។ វត្ថុទាំងអស់នេះបានចូលមកជំនួសសៀវភៅដែលជាទូទៅកូនខ្មែរមិនសូវចូលចិត្តកាន់ស្រាប់ទៅហើយនោះ។
ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ទាមទារឲ្យឪពុកម្តាយឬអាណាព្យាបាលត្រូវបង្កើនការយកចិត្តទុកដាក់ដល់ការសិក្សារបស់កូននិងតាមដានសកម្មភាពពួកគេកាន់តែខ្លាំងជាងមុន។ ប៉ុន្តែ កាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្នក៏ជំរុញឲ្យមេគ្រួសារខ្មែរកាន់តែជាប់រវល់ជាមួយការងារខ្លាំងជាងមុនដែរ។ មិនថាអ្នកបម្រើការងារនៅតាមស្ថាប័នរដ្ឋ ឯកជន ឬក៏អ្នកប្រកបអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ ម្នាក់ៗមានការងារមមាញឹកជាប់ខ្លួនជាប្រចាំដែលមិនសូវមានពេលគិតគូរដល់កូន។ យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ គ្រួសារខ្មែរគួរតែរួមគ្នាជួយបណ្តុះទម្លាប់រៀននិងបង្រៀនកូនឲ្យបានខ្លាំងថែមទៀតទើបអាចតម្រង់ទិសកុមារនិងយុវវ័យបាន។
ពិតណាស់ និយាយពីវិស័យអប់រំជាតិ មានចំណុចគួរឲ្យមោទនៈប្រសិនបើគេក្រឡេកមើលទៅអតីតកាលក្រោយរបបខ្មែរក្រហម។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគេក្រឡេកមើលទៅមុខវិញ វិស័យអប់រំកម្ពុជានៅឆ្ងាយដាច់ពីគេឯងយ៉ាងខ្លាំងនៅឡើយ។ ដូច្នេះ ការបង្កើនគុណភាពធនធានមនុស្សគឺជាបេសកកម្មចាំបាច់សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា។ បេសកកម្មនេះទាមទារឲ្យមានការចូលរួមពីគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធក្នុងនោះ ការបណ្តុះវប្បធម៌រៀននិងបង្រៀនឲ្យមានគ្រឹះរឹងមាំក្នុងសង្គមគ្រួសារខ្មែរគឺជាកិច្ចការមិនអាចមើលរំលងបាន។
ក្រសួងអប់រំកំពុងចាប់ផ្តើមធ្វើកំណែទម្រង់ ដូច្នេះ គ្រួសារខ្មែរក៏គួរតែចាប់ផ្តើមធ្វើកំណែទម្រង់ទាក់ទងនឹងការសិក្សារបស់កូនចៅដែរ។ កំណែទម្រង់សម្រាប់គ្រួសារត្រូវផ្តើមពីការគ្រប់គ្រងនិងតាមដានការសិក្សារបស់កូនឲ្យបានខ្ជាប់ខ្លួន ផ្តើមឲ្យតម្លៃដល់សៀវភៅ ផ្តើមជួយទប់កុំបណ្តោយកូនឲ្យលង់នឹងសម្ភារៈនិយមខ្លាំងពេក។ ប្រសិនបើសាលារៀន គ្រួសារ និងសង្គមទាំងមូលអាចធ្វើជាគំរូដល់ការសិក្សារបស់កុមារ ពួកគេនឹងស្រឡាញ់ការសិក្សាជាងនេះ ហើយសង្គមខ្មែរនឹងមានធនធានមនុស្សប្រកបដោយគុណភាពជាក់ជាមិនខាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ