ពលរដ្ឋខ្មែរសុខចិត្តចំណាយថវិកាច្រើនជាងចំណូលប្រចាំថ្ងៃពេលរដូវភ្ជុំបិណ្ឌ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៣១
ការទៅធ្វើបុណ្យដាក់បិណ្ឌរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមានភាពចាំបាច់ណាស់។សម្រាប់គ្រួសារក្រីក្រ និងមធ្យម សុខចិត្តបោះបង់ចោលប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃ ឲ្យតែបានបំពេញកាតព្វកិច្ចជាពុទ្ធសាសនិក និងបានបង្ហាញការដឹងគុណដល់មាតា បិតា និង បុព្វការីជនដែលបានធ្វើមរណកាលទៅកាន់លោកខាងមុខ។ សម្រាប់ការចំណាយនៅក្នុងឱកាសពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌជាទូទៅពលរដ្ឋខ្មែរហាក់ដូចជាមិនបានគិតច្រើនទេដើម្បីព្រលឹងអ្នកស្លាប់ បើទោះណាជាពេលខ្លះពួកគេជួយខ្លួនឯងមិនបានផង ខណៈដែលពួកគេនៅមានជីវិតរស់នៅ នៅឡើយ។
នៅពេលដល់រដូវភ្ជុំបិណ្ឌម្តងៗ ប្រជាជនខ្មែរតែងតែសស្រាក់សស្រាំនាំគ្នាទៅកាន់វត្តអារ៉ាម។ចាប់ពីបិណ្ឌ១រហូតដល់ថ្ងៃឆ្លងបុណ្យរយៈពេល១៥ថ្ងៃ គ្មាននរណាម្នាក់ខកខាននោះទេចំពោះពលរដ្ឋខ្មែរ អ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា។
ការដែលពួកគេចេញទៅដាក់បិណ្ឌនៅឯវត្តម្តងៗ ឬចំថ្ងៃវេន សមដូចចម្រៀងប្រជាប្រិយភ្ជុំបិណ្ឌ ដែលថាបិណ្ឌមួយវត្តមុនី បិណ្ឌពីរវត្តថ្មី ឯបិណ្ឌទីបី ទីបួន រហូតដល់ច្រើនជាងនេះមានវត្តជាបន្តបន្ទាប់រហូតដល់ថ្ងៃឆ្លងបុណ្យ។
ក៏ប៉ុន្តែមានមិនច្រើនទេអ្នកដែលទៅវត្តដាក់បិណ្ឌបានចាប់ពីបិណ្ឌ១រហូតដល់ថ្ងៃឆ្លងបុណ្យ។ គេតែងតែទៅចន្លោះថ្ងៃ ដោយសារពេលវេលានិងថវិកា។សម្រាប់អ្នកបំរើការងារជាមន្ត្រីរាជការ ឬសហគ្រាសឯកជនច្រើនឆ្លៀតទៅដាក់បិណ្ឌចំថ្ងៃសម្រាកពីការងារ ហើយពួកគេធ្វើចង្ហាន់ ម្ហូបអាហារទៅច្រើនវត្តតែម្តង ព្រមទាំងឆ្លៀតឱកាសដើរកំសាន្តផងដែរ។
សម្រាប់អ្នកមានជីវភាពធូរធារ វាមិនចោទជាបញ្ហាអ្វីទេ។ តែភាគច្រើននៃប្រជាជនខ្មែរ មិនមានស្ថានភាពប្រសើរផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុក្នុងការធានាឲ្យបានបរិបូរណ៍នូវប្រាក់កាសសម្រាប់ធ្វើបុណ្យពេញដៃពេញជើងឡើយ។ ភាពវិលវល់នៅក្នុងគ្រួសារ អំពើហិង្សា អំពើលួចឆក់ ប្លន់និងរឿងអប្បាយមុខផ្សេងៗកើតឡើងនៅក្នុងសង្គម ដើមហេតុសុទ្ធតែមកពីប្រាក់។
មួយចំនួនធំនៃប្រជាពលរដ្ឋនៅទីក្រុង ក៏ដូចជាទីប្រជុំជនមានតែសំបកផ្ទះសម្រាប់ជ្រកប៉ុណ្ណោះ ក៍ប៉ុន្តែប័ណ្ណកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេ បានតម្កល់ទុកយ៉ាងមានសុវត្ថិភាពនៅឯធនាគារនិង មីក្រូហិរញ្ញវត្ថុនានា។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ប្រជាជនខ្មែរនៅតែសប្បាយ និងរីករាយក្នុងការធ្វើបុណ្យ ជាពិសេសបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនេះតែម្តង។ តើមានបញ្ហាអ្វីខ្លះកើតឡើងសម្រាប់ការធ្វើដំណើរទៅកាន់វត្តនៅរដូវភ្ជុំបិណ្ឌនេះ។ និយាយទៅនិយាយមក នៅតែត្រូវការលុយ។
សម្រាប់អ្នកដែលមានជីវភាពមធ្យម និងក្រីក្រ ពួកគេត្រូវចំណាយដំបូងបំផុត គឺការខាតបង់ការងារពេញមួយថ្ងៃឬមួយព្រឹកបាត់ទៅហើយ។សម្រាប់បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុន មន្ត្រីរាជការអាចសុំច្បាប់បានដោយមិនមានការបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃ។តែសម្រាប់អ្នកដែលបំរើការងារនៅក្នុងវិស័យក្រៅប្រព័ន្ធ និងកម្មករគ្រប់ប្រភេទដែលធ្វើការមួយថ្ងៃសម្រាប់រស់មួយថ្ងៃនោះចាំបាច់ត្រូវតែបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃហើយ។ រីឯអ្នកស្រែចំការវិញក៏មិនខុសគ្នាដែរ។
ប្រឈមនឹងជីវភាពដូច្នេះ ជាប្រពៃណីពលរដ្ឋខ្មែរមិនដែលខកខានទេក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកាន់វត្តអារ៉ាមដើម្បីដាក់បិណ្ឌទោះជាដឹងថា ខ្លួនមានលទ្ធភាពហិរញ្ញវត្ថុតិចតួចស្តួចស្តើងយ៉ាងណាក៏ដោយ។ហេតុផលគឺថា ពលរដ្ឋខ្មែរកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ម្នាក់ៗចំបាច់ត្រូវតែ ទៅ វត្តតិចឬច្រើនក្នុងអំឡុងពេល១៥ថ្ងៃនៃបុណ្យភ្ជុំ ចាប់ពីថ្ងៃ១រោច ដល់ថ្ងៃ១៥រោចខែភទ្របទ ដើម្បីយកចង្ហាន់ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃ បង្ឃកូលឧទ្ទិសកុសលជួបមាតាបិតា បុព្វការីជន ដែលធ្វើមរណៈកាលទៅកាន់លោកខាងមុខ។
ទម្លាប់ និងជាប្រពៃណីនេះ សម្រាប់អ្នកក្រីក្រយ៉ាងហោចណាស់ក៏ត្រូវចំណាយចាប់ពី៣ម៉ឺនរៀលដែរ ហើយអ្នកមធ្យមត្រូវចំណាយប្រមាណជា៦ម៉ឺនរៀល ក្នុងការទៅវត្តមួយលើក នេះមិនទាន់គិតពីមធ្យោបាយធ្វើដំណើរផង។ រីឯចំណូលរបស់ពួកគេ វិញត្រូវគេប៉ាន់ប្រមាណថា មានចាប់ពី២ម៉ឺន៥ពាន់ទៅ ៣ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយថ្ងៃ។
ជាទូទៅផលិតផលសរុបក្នុងស្រុកសម្រាប់ពលរដ្ឋម្នាក់ GDP គឺមានប្រមាណជាង១០០០ដុល្លារ បន្តិចបន្តួចក្នុងមួយឆ្នាំ។ រីឯថវិការដែលអាចចាយគ្រប់សម្រាប់ពលរដ្ឋម្នាក់ក្នុងមួយឆ្នាំឬ PPPនោះមានរហូតជាង ២០០០ដុល្លារ។
ទោះយ៉ាងនេះក្តីប្រជាជនខ្មែរទោះអ្នកមានក្តី អ្នកក្រក្តីតែងតែបេះពីមាត់ពីក ឆ្លៀតទៅវត្តឲ្យបានយ៉ាងហោចណាស់ក៏ ២ ទៅ ៣វត្តដែរក្នុងមួយឆ្នាំ មុននឹងថ្ងៃឆ្លងបុណ្យឈានចូលមកដល់។ ជារូមប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានចាត់ទុកថ្ងៃបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌគឺជាកាតព្វកិច្ច និង ជាថ្ងៃវិសេសវិសាលជាងគេទាំងអស់ក្នុងចំណោមបុណ្យធំៗរបស់ជាតិ បើទោះណាជាជីវភាពក្នុងគ្រួសារមានការខ្វះខាតយ៉ាងណាក៏ដោយ។
វាជារឿងគួរឲ្យកោតសរសើរក៏ថាបាន ដោយសារប្រជាជនខ្មែរមានភាពស្មោះត្រង់ ជឿជាក់លើព្រះពុទ្ធសាសនា ជឿបុណ្យជឿបាប។ហើយក៏ជារឿងឆោតល្ងង់ក៏ថាបានដោយសារតែពលរដ្ឋភាគច្រើនជួយខ្លួនឯងពេលខ្លួននៅរស់មិនបានផង បែរជាត្រូវចំណាយលុយធ្វើបុណ្យដើម្បីឲ្យព្រលឹងអ្នកដែលបានធ្វើមរណៈកាលទៅទទួលបានអានិសង្ឃនិងភាពស្ងប់ស្ងាត់៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ