វប្បធម៌អហិង្សាជាសេចក្តីត្រូវការចាំបាច់របស់សង្គមខ្មែរ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:១៤
បច្ចុប្បន្ន ដោយសារតែអំពើហិង្សានៅតែមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើមនុស្សខ្មែរមួយចំនួន ហើយអំពើហិង្សាក៏ជាបញ្ហាសង្គមដ៏ធំមួយនៅឡើយនោះ គេអាចនិយាយបានថាព្រះពុទ្ធសាសនាឬគំរូរបស់អង្គសម្តេចឪ នៅមិនទាន់ត្រូវបានយកមកប្រតិបត្តិឲ្យបានត្រឹមត្រូវនៅឡើយទេ។ ប្រទេសមួយដែលព្រះពុទ្ធសាសនាជាសាសនារបស់រដ្ឋ ហើយដែលមានព្រះមហាវីរក្សត្រជាគំរូមួយព្រះអង្គ គួរតែជាសង្គមដែលវៀរចាកអំពើហិង្សា។ តើការអប់រំរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា និងគំរូរបស់ព្រះមហាវីរក្សត្រមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះសម្រាប់កសាងវប្បធម៌អហិង្សាក្នុងសង្គមខ្មែរ?
ការយំស្តាយស្រណោះ និងការលើកសរសើរគ្រប់មាត់ពីគំរូវីរភាព និងគុណសម្បត្តិរាប់មិនអស់របស់អង្គសម្តចឪ នៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ។ វិញ្ញាណក្ខន្ធរបស់ព្រះអង្គប្រហែលជាបានស្ងប់សុខជាងនេះប្រសិនបើកូនចៅ ចៅទួតជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ អនុវត្តតាមបណ្តាំ និងគំរូដែលព្រះអង្គបានបង្ហាញ។
«វប្បធម៌អហិង្សា»ដែលស្តែងឡើងជានិច្ចកាល តាមរយៈពាក្យពេចន៍ កាយវិការ និងទង្វើរបស់ព្រះមហាវីរក្សត្រ គឺជាគំរូដែលគេបានឃើញញឹកញាប់បំផុត។ វប្បធម៌អហិង្សានេះហើយដែលជាសេចក្តីត្រូវការចាំបាច់ សម្រាប់សង្គមបច្ចុប្បន្ន។ ចាំបាច់ពីព្រោះថា «ធម៌ហិង្សា»ហាក់ដូចជាកំពុងយកឈ្នះ និងកំពុងមានឥទ្ធិពលទៅលើមនុស្សខ្មែរជាច្រើន។ ជាក់ស្តែង អសន្តិសុខសង្គមដែលកើតឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺមានប្រភពចេញពីការបាត់បង់អធ្យាស្រ័យគ្នា រវាងមនុស្សក្នុងសង្គម ហើយងាកមកពឹងពាក់លើធម៌ហិង្សាទៅវិញ សូម្បីតែរឿងបន្តិចបន្តួចសោះក៏ដោយ។
នៅក្នុងឆាកនយោបាយឯណោះវិញ ធម៌ហិង្សាក៏នៅមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ដែរ ជាពិសេសនៅពេលដែលការបោះឆ្នោតជិតចូលមកដល់។ ស្តាប់សុន្ទរកថារបស់អ្នកនយោបាយម្តងៗ គេពិតជាបានលឺច្បាស់នូវសង្គ្រាមពាក្យសម្តី ដែលបង្កប់ដោយន័យហិង្សាគួរឲ្យព្រឺខ្លាច បើទោះបីជាអំពើហិង្សាទៅលើរូបរាងកាយ បានថយចុះយ៉ាងច្រើនហើយក៏ដោយ។ ពាក្យសម្តីដែលបង្កប់ដោយគំនុំ ការស្អប់ខ្ពើម និងការប្រមាថគ្នា សុទ្ធតែជាឧទាហរណ៍ដែលបង្ហាញថា វប្បធម៌ហិង្សាកំពុងចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅ នៅក្នុងឆាកនយោបាយកម្ពុជា។ ឬគេអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា នេះគឺជាបញ្ហាប្រឈមថ្មីនៃសង្គមខ្មែរ ក្រោយសម័យសង្គ្រាម។
ជាការពិត សង្គ្រាមវិនាសកម្មពោរពេញដោយអំពើហិង្សា កាប់សម្លាប់បង្ហូរឈាមគ្នា មិនគ្រាន់តែជារឿងដ៏ឆ្អែតឆ្អន់តែប៉ុណ្ណោះទេ តែវាបានក្លាយជាស្លាកស្នាមរបួសផ្លូវចិត្ត ដែលពិបាកព្យាបាលទៀតផង សម្រាប់ពលរដ្ឋខ្មែរក៏ដូចជាប្រទេសកម្ពុជាទាំងមូល។ នេះជាបទពិសោធន៍ដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់គ្នា រាប់តាំងពីមនុស្សសាមញ្ញបំផុត ដល់ថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលរបស់ប្រទេស សច្ចាថាមិនចង់ជួបទៀតឡើយ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគេមិននាំគ្នាបន្សាបវប្បធម៌ហិង្សានេះទេ ប្រវត្តិសាស្ត្រអាចនឹងច្រំដែលក៏ថាបាន។
ដំណោះស្រាយសំខាន់បំផុត គឺការបណ្តុះវប្បធម៌អហិង្សា ដើម្បីបន្សាបធម៌ហិង្សាទាំងនោះ។ អ្នកនយោបាយ, អ្នកមានអំណាច និងមានឥទ្ធិពលក្នុងសង្គម គឺជាអ្នកដែលត្រូវចាប់ផ្តើមមុនគេក្នុងការបណ្តុះវប្បធម៌អហិង្សានេះ។ ពុម្ពគំរូមានរួចស្រេចហើយ ដោយមិនចាំបាច់ទៅចម្លងពីប្រទេសណាឡើយ។ ពុម្ពគំរូនោះគឺព្រះមហាវីរក្សត្រដែលទើបសោយទិវង្គត ដែលគ្រប់គ្នាសម្តែងការគោរពស្រឡាញ់បំផុតនោះ។ លើសពីនេះទៅទៀត ព្រះពុទ្ធសាសនាដែលជាសាសនារបស់រដ្ឋ ក៏ជាគំរូនៃធម៌អហិង្សាដ៏សំខាន់មួយដែរ។
ជាការពិតណាស់ ពុទ្ធសាសនិកជនពិតប្រាកដគឺទាល់តែជាអ្នកគោរព និងប្រតិបត្តិតាមព្រះពុទ្ធឱវាទដ៏ត្រឹមត្រូវ នៅក្នុងជម្រៅចិត្ត។ សកម្មភាពខាងក្រៅដោយគ្រាន់តែកាន់ស្រាក់ទៅវត្ត នៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ ការសម្តែងក្តីអាលោះអាល័យ និងលើកសរសើរពីគំរូវីរភាពរបស់អង្គសម្តេចឪ ក៏នៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរ តែត្រូវយកចំណុចល្អរបស់ព្រះអង្គទាំងអម្បាលមាណមកប្រតិបត្តិជាក់ស្តែង ទើបក្លាយជាអ្នកស្រឡាញ់ព្រះអង្គពិតប្រាកដបាន។
ដូច្នេះ នេះជាពេលវេលាដ៏សមស្របមួយដែលគ្រប់គ្នា ទាំងប្រជាពលរដ្ឋ ទាំងអ្នកនយោបាយ គួរសង្រួមចិត្តកាយ ដើម្បីក្លាយជាពុទ្ធសាសនិកជន និងជាអ្នកស្រឡាញ់សម្តេចឪដ៏ពិតប្រាកដ។ ការកម្ចាត់ចោលធម៌ហិង្សា ពីក្នុងកាយវាចានិងចិត្ត គឺជាការចាប់ផ្តើមដ៏ល្អមួយដើម្បីជូនដំណើរព្រះអង្គ ទៅកាន់ទីស្ថានបរមសុខដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់មួយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ